🔺 در سال‌های اخیر، تلاش مخرب، گمراه‌کننده، و کودکانه‌ای برای جایگزین کردنِ واژه‌های برگرفته از عربی کلاسیک با واژه‌های فارسی درحال شتاب گرفتن است. این کار خطرناک است؛ چون بعضی مدرسانِ ناآگاه و یکسونگرِ دانشگاه‌ها هم، به‌شکلی ناشیانه، ضدعلمی، و خرابکارانه به این تلاش دامن می‌زنند. این افراد، با بی‌خبریِ تمام از تخصصی بودنِ پژوهش‌های زبانی، در تلاش‌اند تا برای هر تعداد ممکن از واژه‌های دَم‌دستیِ دخیل از عربی، تعیین تکلیف کنند و به تصورِ خود، برابرنهادی فارسی بگذارند؛ حال‌آن‌که این کار جعل است.
🔸 این کار، افزون بر بسته‌تر کردنِ دایرهٔ واژگان دانشجو، کم‌توانیِ زبانی ایجاد می‌کند.
🔻 بیش‌از صد سال است که تقریباً هیچ واژهٔ عربی‌ای واردِ مجموعهٔ واژگان فارسی نشده‌است. آمارهای دقیق از این امر حکایت دارد که بعضی واژه‌های عربیِ موجود به‌مرور با واژه‌های زیبا و خوش‌تراشِ فارسی جایگزین می‌شود و دراین‌باره جای نگرانی نیست.
🔸 زبان، نهادی اجتماعی‌ست. زبان ملی سرمایهٔ ملیِ هر کشور است. زبان، گلدان یا باغچهٔ حیاط منزلِ ما نیست که هرچه امروز دلمان خواست در آن بکاریم.
نویسنده: سید حمید حسنی
