🔹 گاهی می‌بینیم واژهٔ «موفق» را با همزه به‌اصطلاح روی کرسیِ «و» می‌نویسند (یعنی مؤفق*).
🔹 واژهٔ عربیِ «موفق» همزه ندارد. اسم مفعول از مصدرِ «توفیق» است؛ دقیقاً یعنی توفیق‌داده‌شده (ازسوی خداوند). وقتی با همزه بنویسیم، گویی از «تأفیق» گرفته شده‌است!
🔹 مقایسه کنید با: «مؤثر» و «مؤلف»، که به‌ترتیب با «تأثیر» و «تألیف» هم‌ریشه‌اند.
🔸 این گذاشتنِ همزه از نوعِ تصحیح افراطی (hyper-correction) است؛ یعنی کسی‌که این واژه را اشتباهاً با همزه می‌نویسد و تلفظ می‌کند، تلاش می‌کند اندکی رسمی یا به‌اصطلاح لفظ‌قلم بنویسد و بگوید.
🔸 البته تلفظ آن به‌صورتی شبیه همزه‌دار را در مواردی می‌توان تابع فرایندی آوایی دانست که در آن، برای تلفظِ ساده‌تر، بعضی آواها تغییر می‌یابند.
نویسنده: سید حمید حسنی
