«اِعراب» در اصل فقط به نوعِ حرکت یا سکونِ پایانِ کلمات در زبان عربی و مشخص‌کردنِ نقش نحویِ کلمات از این طریق می‌گفتند.در فارسی امروز، «اِعراب» تعمیم معنایی پیدا کرده و به همهٔ حرکات، سکون و تشدید اطلاق می‌شود.🕯 توضیح: به سایر حرکات و همچنین به سکون و تشدید در جاهایی غیر از انتهای کلمات، …
🔹 گاهی می‌بینیم واژهٔ «موفق» را با همزه به‌اصطلاح روی کرسیِ «و» می‌نویسند (یعنی مؤفق*). 🔹 واژهٔ عربیِ «موفق» همزه ندارد. اسم مفعول از مصدرِ «توفیق» است؛ دقیقاً یعنی توفیق‌داده‌شده (ازسوی خداوند). وقتی با همزه بنویسیم، گویی از «تأفیق» گرفته شده‌است! 🔹 مقایسه کنید با: «مؤثر» و «مؤلف»، که به‌ترتیب با «تأثیر» و «تألیف» هم‌ریشه‌اند. …
این دو واژه هم‌معنی‌اند اما تلفظشان متفاوت است. در سال‌های اخیر، در نوشتار معمولاً به تفاوتِ این دو توجه نمی‌کنند و هردو را به‌ناروا به‌صورت «هوشیار» می‌نویسند. 🔸 «هشیار» را /hošyār/ می‌خوانیم؛🔸 «هوشیار» را /hūšyār/ تلفظ می‌کنیم. 🔹 شاهد برای «هوشیار»: برگ درختان سبز درنظر هوشیارهر ورقی دفتری‌ست معرفت کردگار (سعدی) 🔹 شاهد برای «هشیار»: …
کاربردِ «و یا» نادرست نیست
بعضی نوویراستاران ما، هنگام ویرایش زبانی، هرجا صفحه سفید، پاکیزه‌تر، یا احیاناً خالی از اشکالات ویرایشیِ معمول است، برای این‌که کاری کرده‌باشند، و به‌اصطلاح، برای خالی نبودنِ عریضه، نحوِ جمله‌ها را تغییر می‌دهند و جای اجزای کلام را عوض می‌کنند، بی‌آن‌که این کار ضرورتی داشته‌باشد. دقتِ کافی و شش‌دانگ بودنِ حواس هنگام کار، بر ویراستار …
