زمانی که دانش زبان‌شناسی ــ به‌معنای نوینِ آن ــ بنیاد نهاده شد، دستور زبان و، به‌تبعِ آن، فن ویرایش کم‌کم دستخوش دگرگونی شد، رفته‌رفته از حالتِ سنتی و تجویزی فاصله گرفت، و شکلِ توصیفی به خود گرفت.در دستور سنتی قواعد را می‌نوشتند، مثال‌ها را غالباً خود می‌ساختند، و همه را به اهل زبان می‌خوراندند …
م + ب + د + أم + ن + ش + أ حرف پایانیِ دو واژهٔ «مبدأ» و «منشأ»، الف با همزه بر روی آن است نه الف و همزهٔ تنها. 🔹 گاهی می‌بینیم که این دو را به‌شکل «مبداء» و «منشاء» می‌نویسند. این شیوه درست نیست؛ چون الف و همزهٔ تنها ویژهٔ …
در تشخیصِ کسرهٔ خفیف، چند معیارِ آوایی‌ـ‌معنایی‌ـ‌دستوری چاره‌ساز است.این دو معیار از همه مهم‌ترند: یک) پسوندِ جمعِ «ـ‍ـ‌ها» یا «ــ‌ان» و همچنین «ــی» نکره، در کاربردِ طبیعی، به جزءِ پایانی می‌پیوندد نه به جزءِ آغازین؛دو) تکیهٔ اصلی بر هجای آخرِ جزءِ پایانی قرار می‌گیرد. پاره‌ای از مثال‌های رایج:آجرسه‌سانتی، اتفاق‌نظر، اجاق‌گاز، اختلاف‌سلیقه، اره‌مویی، اظهارفضل، پدربزرگ، …
فعل مرکب «قابل‌داشتن»، به‌معنی «قابل‌بودن» و «قابلیت داشتن»، از چند دهه پیش به‌کار می‌رود و به‌هیچ‌وجه نمی‌توان و نباید آن را نادرست دانست. 🔹 این کاربرد را اهل زبان به‌طور طبیعی و براساس نیاز ساخته‌اند و به‌کار می‌برند. این فعل در زبان رسمی تقریباً هرگز به‌کار نمی‌رود، اما در ادبیات داستانی تاحدودی به‌چشم می‌خورَد. 🔹 …
این روزها سخن از «مالیات» و سپاسگزاری دولت از «مؤدیان مالیاتی» است. واژهٔ «مؤدی» از کجا آمده و دقیقاً یعنی چه؟ 🔹 مؤدّی واژه‌ای‌ست که از زبان عربی کلاسیک به زبان فارسی راه یافته‌است. مؤدّی یعنی اداکننده، پرداخت‌کننده. 🔹 این واژه اسم فاعل از «تأدیه» به‌معنای پرداخت کردن و ادا کردن است. ازنظر ریشهٔ واژگانی، …
کلمه‌ای که جمع «قاعده» است با «ع» نوشته می‌شود نه با همزه. «قوائد*» نادرست است. نویسنده: سید حمید حسنی
«اِعراب» در اصل فقط به نوعِ حرکت یا سکونِ پایانِ کلمات در زبان عربی و مشخص‌کردنِ نقش نحویِ کلمات از این طریق می‌گفتند.در فارسی امروز، «اِعراب» تعمیم معنایی پیدا کرده و به همهٔ حرکات، سکون و تشدید اطلاق می‌شود.🕯 توضیح: به سایر حرکات و همچنین به سکون و تشدید در جاهایی غیر از انتهای کلمات، …
همه می‌دانیم که دو واژهٔ «مکاتب» و «ممالک» به‌ترتیب جمعِ «مکتب» و «مملکت»اند. اما «مکاتیب» جمعِ «مکتوب» است و «ممالیک» جمعِ «مملوک»؛ یعنی «مفاعیلْ» عموماً جمعِ «مفعول» است. نویسنده: سید حمید حسنی
به این جمله توجه فرمایید:«قُدوم مهمانان محترم را گرامی می‌داریم.» 🕯 در جملهٔ یادشده، «قُدوم» دراصل یعنی «قدم‌نهادن به جایی»، «واردشدن به جایی»، «ورود». ✅ در جمله‌هایی نظیر این، گاهی «مَقدَم» نیز می‌گویند و آن هم کاملاً روا و درست است؛ مثلاً در این جمله:«مقدم مهمانان محترم را گرامی می‌داریم.» 🔹 اما گاهی می‌بینیم که …
ترکیبِ «با این وجود» بی‌معنی و نادرست است و با قیاسِ نادرست از «با وجودِ» ساخته شده‌است. به‌جای «با این وجود» بهتر است بنویسیم «با این حال».🔸 بعضی ویراستاران «با این حال» را به‌شکلِ «بااین‌حال» می‌نویسند، چون هویتِ دستوریِ آن قیدِ مرکب است. نویسنده: سید حمید حسنی
